1.
AE_A kiAedy na państwo ościenne wyruszał nasz krEól,
EA_KrólEowa na drogę sucharów mu wór nasuszAyła
AD_I dziAury na szatach mężowskich starannie zaszDyła,
DEA_I w dwDóch zawiniątkach mu dEała machorkę i sAól.
2.
AE_A kiAedy się żegnał i zamku przekroczyć miał prEóg,
EA_ObjEęła go czule i łzę uroniła rzęsAistą:
AD_-- A dAajże im w kość, bo okrzyczy cię lud pacyfDistą
DEA_I zabiDerz im słodkie piernEiczki, bo przecież to wrAóg.
3.
AE_Pod wAodzą kaprala oddziały czekają już dwEa:
EA_Trzech smEutnych żołnierzy i tyluż żołnierzy wesAołych.
AD_Rzekł krAól: — Furda prasa i radio, i cztery żywiDoły!
DEA_VictDoria nas czeka i w ogEóle, chłopcy, hAurra!
4.
AE_Nim zmAilkły oklaski, marszowa rozległa się piEeśń,
EA_Po drEodze do armii król rozkaz skierował odgAórny:
AD_WesAołych żołnierzy dać kazał do intendentDury,
DEA_A smDutnych żołnierzy zostEawił w piechocie i czAeść!
5.
AE_I_Aoto jutrzenka zwycięstwa już błyska zza chmEur,
EA_Trzech smEutnych żołnierzy spisano co prawda na mAanko,
AD_A kAapral moralny pion tracąc ożenił się z brDanką,
DEA_Lecz łDupem zwycięzców ogrEomny pierniczków padł wAór!
6.
AE_Więc grzmAijcie orkiestry! Niech serca uderzą nam w tEakt!
EA_Niech smEutek przelotny nam piersi radosnej nie gniAecie!
AD_Cóż smAutnym żołnierzom po życiu na wesołym świDecie?
DEA_A słDodkich pierniczków dla wszEystkich nie starczy i tAak!